Zwichnięcie nawykowe stawu ramiennego

Co to jest? 

Należy odróżnić zwichnięcie pierwotne-pierwszorazowe od nawykowego, pojawiającego się, co pewien okres czasu nawet bez wyraźnej przyczyny urazowej – np. podczas snu.
Zwichnięcia nawykowe często zdarzają się u osób młodych, dobrze umięśnionych, w drugiej dekadzie życia; rzadko po „pięćdziesiątce”. Kolejne zwichnięcia obywają się łatwiej i sprawiają mniej dolegliwości choremu-ALE:
-każdy taki uraz zawsze zwiększa ryzyko wystąpienia zmian zwyrodnieniowych w stawie (dochodzi do uszkodzeń panewki stawu),
-może wystąpić osłabienie i zaniki mięśniowe,
-zwichnięcia są kłopotliwe w codziennej aktywności życiowej.
Nastawienie jest stosunkowo łatwe i może być wykonane nawet przez samego chorego. 

Przyczyny. 

-Wady wrodzone stawu ramiennego,
-zaburzenia koordynacji mięśni,
-urazowe uszkodzenie tzw. obrąbka panewki, wgniecenie grzbietowo-boczne części głowy kości ramiennej, lub mięśnia podłopatkowego czy torebki stawowej,
-nieprawidłowo prowadzone leczenie po pierwotnym zwichnięciu urazowym stawu ramiennego (zazwyczaj zbyt krótkie unieruchomienie, co uniemożliwia wygojenie uszkodzonej torebki, więzadeł i mięśni). 

Objawy-jak po zwichnięciu, lecz mniej nasilone. 

Leczenie. 

Ćwiczenia wzmacniające mięsnie lub opatrunki unieruchamiające WYJĄTKOWO prowadzą do wyleczenia. 

Po wykonaniu badanie ultrasonograficzne lub, gdy jest to wskazane po tomografii komputerowej lub rezonansie magnetycznym, POWINNO dojść do operacji – zwłaszcza, gdy stwierdza się więcej niż 3 zwichnięcia w przeszłości.
Celem zabiegu jest zapobieganie zwichnięciu przez stworzenie przeszkody dla ulegającej przemieszczeniu głowy kości ramiennej (w postaci np. silnej blizny, przeszczepu kostnego, więzadłowego lub mięśniowego), a także przez ograniczenie określonych ruchów w stawie ramiennym (zwłaszcza rotacji zewnętrznej).